تهیه و کاربرد بعضی از منو کربوکسیلات ها و دی کربوکسیلات های فلزات سنگین به عنوان پایدارکننده های حرارتی در پلی وینیل کلراید نرم و بررسی تأثیر هم افزایی آن ها

هدف از انجام این پژوهش سنتز و کاربرد بعضی از منوکربوکسیلات ها و دی کربوکسیلات های فلزهای گروه های دو و ده جدول تناوبی عناصر، مثل سرب، کلسیم، کادمیم، روی و باریم به عنوان پایدارکننده حرارتی در خمیر پلی وینیل کلراید (پلاستیسول) تهیه شده به روش امولسیون (epvc) می باشد. بر این اساس، در این کار تحقیقاتی از واکنش های اسید استئاریک به عنوان یک منوکربوکسیلیک اسید و از اسید آدیپیک به عنوان یک دی کربوکسیلیک اسید با ترکیب هایی از فلزات مثل اکسید، کلرید و یا کربنات فلزات مربوطه در شرایط آسان و بهینه، منوکربوکسیلات ها و دی کربوکسیلات های فلزات نامبرده با بیشترین بازده تهیه و با اضافه کردن مقادیر گوناگون از آن ها به خمیر پلی وینیل کلراید فیلم هایی به ضخامت مشخص تهیه شد و پس از پخت در آون حرارتی، آزمایش هایی برروی آنها انجام گرفت وتأثیر پایدارکننده های سنتز شده در نمونه ها بررسی گردید. آزمایش های گوناگونی تأثیر پایدارکنندگی حرارتی و همچنین تأثیر فرآیند هم افزایی آن ها و نیز خاصیت نرم کنندگی و تأثیرجلوگیری از مهاجرت افزودنی ها از پلیمر را تأیید نمود. روش های مختلفی از جمله، میکروسکوپ الکترونی روبشی، طیف سنجی مادون قرمز، اندازه گیری کاهش ph در اثر آزاد شدن hcl، آزمایش گرما سنجی حرارتی، آزمایش مهاجرت و آزمایش کشش-کرنش، تأثیر مواد سنتز شده را روی پلی وینیل کلراید تأیید نمود.